کم و زیاد کردن حجم پوزیشن

نکاتی در مورد cvp

اگرچه اندازه گیری فشار ورید مرکزی (CVP) یک روش کمک تشخیصی در بسیاری از بیماری هاست اما اختلاف نظر فراوانی در مورد اندازه گیری فشار ورید مرکزی وجود دارد. این مقاله از روی یک سخنرانی در مورد علوم پزشکی ترجمه شده و در توضیح بعضی از عقاید و نظراتی که چندان واضح نیستند، بخصوص برای پرستاران و دانشجویان پرستاری مفید می باشد .

فشار ورید مرکزی یا Cvp با استفاده از یک کاتتر وریدی مرکزی (central venous catheter) اندازه گیری می شود. یک انتهای cvc به مانومتر یا ترانس دیوسر (transducer) الکترونیک، کامپیوتر و مانیتور متصل می باشد. ممکن است از اولتراسوند بعنوان راهنمای ورود cvc استفاده شود. در برخی از بیمارستان ها این مهارت را پزشکان مجرب و کار آزموده بصورت blind (کور) انجام می دهند و معمولا در جاگذاری cvc بدون بروز هیچ گونه مشکلی ،موفق می شوند.

علل شایع تغییر فشار ورید مرکزی (CVP)

فشار ورید مرکزی بین ۵ تا ۱۰ سانتیمتر آب می باشد بعضی از علل افزایش یا کاهش CVP عبارتند از:

1) انسداد یا بسته شدن کاتتر ورید مرکزی: شایعترین علت اشتباه خواندن CVP است . همه پرستاران باید مطمئن شوند که بالا رفتن و پایین آمدن منحنی (meniscus) هنگام خواندن CVP اتفاق بیافتد.

2) نارسایی قلبی: در نارسایی قلبی ، قلب قادر به پمپ کردن خونی که از طریق IVC ، SVC به قلب برمی گردد ، نیست (superior vena cava & inferior vena cava) . تجمع خون باعث افزایش CVP می شود. فشار خون تلنبار شده در قلب باعث نارسایی قلبی شده و در نتیجه بازده قلب کاهش می یابد.

3) اورلود مایع بصورت درمانی یا تصادفی: پاتوفیزیولوژی اورلود مایع ، دقیقاً مانند نارسایی قلبی است که در بالا توضیح داده شد . افزایش CVP ناشی از افزایش حجم خون است.

4) آمبولی ریه: در این بیماری حرکت خون در سراسر ریه محدود شده و در نتیجه CVP افزایش می یابد.

5) افزایش مایع: افزایش مایع ممکن است به علت انقباضات عروقی ناشی از دارو درمانی یا آترواسکلروز باشد. این دو عامل موجب می شود که عروق باریک شده و تجمع مایع ایجاد شود . تجمع مایع باعث افزایش CVP می شود.

6) افزایش فشار داخل قفسه سینه: بطور طبیعی اتفاق نمی افتد اما زمانی که بیمار به علت نارسایی تنفسی وصل به ونتیلاتور می شود اتفاق می افتد . علل نارسایی تنفسی در این مطلب مورد بحث و بررسی قرار نمی گیرد. مد تهویه مکانیکی CPAP ، IPPV باعث افزایش فشار داخل قفسه سینه و در نتیجه باعث افزایش CVP می شود.

7) مرطوب شدن فیلتر هوا: فیلتر مرطوب اجازه عبور هوا از مانومتر را نم یدهد. این مساله باعث خواندن غلط می شود و هیچ ربطی به مراحل فیزیولوژیکی بیمار ندارد.

8) تغییر وضعیت بیمار: از ایستاده به supine و مانور والسالوا (بازده اجباری) باعث افزایشCVP می شوند چرا که تغییر در کمپلیانس ایجاد می شود. انقباض عضلات شکمی و اندامها باعث تغییر درکمپلیانس و میزان مایع برگشتی به قلب شده و این انقباضات باعث افزایش CVP می شود.

9) از دست دادن خون(خونریزی) و کاهش مایع: سوختگی ها و استفراغ از علتهای شایع کاهش مایع می باشند. مصرف بیش از حد دیورتیک نیز باعث کمبود مایعات می شوند. این عوامل باعث پایین آمدن CVP می شوند. اتساع عروقی بعلت گرمای زیاد، دارو درمانی، سپسیس و شوک نوروتیک نیز باعث کاهش CVP می شوند.

خارج کردن کانولای CVP

این کار فقط به دستور تیم درمانی کم و زیاد کردن حجم پوزیشن انجام می شود . یک تکنیک آسپتیک بوده و باید بعد از ارائه توضیحات کامل درباره فرآیند کار به بیمار انجام شود. اول از همه تمام پانسمانها و بخیه ها را باز کنید. سپس از بیمار بخواهید که یک دم عمیق با بازدم کامل را انجام دهد . در این هنگام کاتتر را در حالی که بیمار نفس خود را نگاه داشته است ، سریعاً خارج می کنیم و بالاخره فشار محکمی به محل سوراخ CV-line وارد کرده و از بیمار می خواهیم که تنفس طبیعی خود را دوباره شروع کند. این فشار را حداقل تا ۵ دقیقه به محل وارد می کنیم . این کار باعث بند آمدن خونریزی می شود. تنها به میزان متوسطی از فشار برای خروج کاتتر نیاز می باشد. اما اگر خارج نشود از پزشک می خواهیم که این کار را انجام دهد. یک پزشک با تجربه کاتترCVP را چرخانده و به آرامی بیرون می کشد. اگر مداخلات فوق موثر واقع نشود، محل ورود CV-line را با پانسمان استریل پوشانده و به تیم جراحی ارجاع دهید.

عوارض مونیتورینگ فشار ورید مرکزی

مونیتورینگ CVP یک روش صد در صد بی خطر نیست و شامل عوارض متعددی می باشد . به عنوان یک پرستار ما باید کوشش بیشتری در جهت شناخت عوارض و بررسی بیماران با کاتتر CVP نمائیم.

۱) جاگذاری غلط کاتتر CVP: نوک کاتتر CVP درست بیرون از دهلیز راست گذاشته می شود . اگر داخل دهلیز راست یا ورید اجوف گذاشته شود به این حالت پوزیشن غلط (malposithon) می گویند . جاگذاری اشتباه ، مشکل شایعی است و به همین دلیل ، از CX-Ray بعد از CV-line گذاری استفاده می شود . تجویز مایعات وریدی باید تا زمانی که محل صحیح کاتتر بوسیله گرافی قفسه سینه تایید نشده است به تاخیر افتد .

۲) تشکیل هماتوم: هماتوم یعنی تجمع موضعی و غیر طبیعی خون که بطور کامل یا جزئی لخته شده است . ممکن است هنگام ورود کاتتر CVP عروق سوراخ شده و خونریزی داده و باعث تشکیل هماتوم شوند. هماتوم ها با تخلیه خون تجمع یافته ، درمان می شود . خونریزی با استفاده از گاز و کمپرس سرد کنترل می شود. هماتوم یک کلمه یونانی است که اولین بار در سال ۱۸۵۰ مورد استفاده قرار گرفت و ترکیب دو واژه یونانیHemat یعنی خون و oma به معنی بدن می باشد . وقتی این دو واژه ترکیب می شود ، بصورت بدن خونی یا تجمع خون ترجمه می گردد . هنگام CV-line گذاری ، امکان سوراخ شدن عروق خونی و یا یک ارگان وجود دارد بنابراین توجه کنید که نزدیک عروق اصلی و ارگانها و غدد را بطور محکم مسدود کرده و ببندید .

۳) سوراخ شدن شریان : هنگام وارد کردن سوزن CV-line پزشکان بصورت blind با در نظر گرفتن راهنما های معمول عمل می کنند . ممکنست سهواً کاتتر CVP یک شریان را سوراخ کند که دراین صورت ، درجه اول باید خونریزی شریان قبل از ورود CV-line کنترل شود.

۴) پنوموتوراکس: پنوموتوراکس یعنی ورود هوا در قفسه سینه اما بیرون از ریه ها . ممکن است پنوموتوراکس بصورت خودبخودی و بدون دلیل خاصی اتفاق افتد . اما یکی از عوارض شایعCV-line گذاری است. اگر پنوموتوراکس کوچک باشد ، معمولاً بصورت خودبخودی درمان می شود و اگر پنوموتوراکس بزرگتر باشد نیاز به گذاشتن یک Chest Tube می باشد.

۵) خونریزی: خونریزی یک واژه تکنیکی بوده و به معنی کاهش بیشتر از ۱۵ درصد از حجم خون سیستم گردش خون می باشد که مشخص ترین آن خونریزی کلاس I می باشد. در این نوع از خونریزی هیچ تغییری در علائم حیاتی وجود ندارد تا جایی که احیاء مایع ضروری به نظر نمی رسد.

۶) سپسیس: سپسیس ، عفونت جریان خون می باشد . سپسیس نتیجه ورود باکتری و دیگر ارگانیسم های عفونی ( قارچ ، ویروسها ) و سموم آنها بداخل خون می باشد . معمولاً سپسیس نتیجه تکنیکهای ضعیف آسپتیک در طول CV-lie گذاری یا مراقب ضعیف از زخم بعد از ورود Cv-line می باشد . سپتی سمی نتیجه مقاومت پایین بدن فرد است . علائم سپسیس شامل : تب ، لرز ، کسالت و کاهش فشار خون می باشد . سپسیس می تواند جدی شده و زندگی فرد را به خطر اندازد که در این صورت از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. سپتی سمی ، مسمومیت خون نیز نامیده می شود.

۷) آمبولی هوا: زمانی که هوا از طریق هر بخشی از کاتتر CVP یا لوله ها وارد جریان خون می شود ، آمبولی هوا رخ می افتد . هوا در جریان خون باعث ایجاد حباب می شود و این حباب ها جریان خون به نواحی خاصی از بدن را مسدود می کنند به این حالت ایسکمی موضعی و آسیب بافتی می گویند . بنابراین وظیفه پرستار است که از ورود هوا بداخل لاین CVP جلوگیری کند .

۸) آمبولی کاتتر: زمانی که نوک کاتتر کم و زیاد کردن حجم پوزیشن قطع شود ، آمبولی کاتتر رخ می دهد . شرایط نسبتاً نادری است اما اتفاق می افتد. کاتتر های با طراحی بهتر ، با احتمال کمتری منجر به تشکیل آمبولی کاتتر می شود.

۹) ترومبوز: ترومبوز یا تشکیل لخته در عروق ، اغلب در بیمارانی که CV-line دارند رخ می دهد . لخته باعث انسداد جریان خون و ایسکمی و مرگ موضعی ناشی از هیپوکسی می شود . هنگامی که یک رگ آسیب می بیند و شروع به خونریزی می کند بدن فرد پلاکتها و فیبرین را برای تشکیل ترومبوز جهت حفظ هموستاز فعال می کند. در نتیجه ترومبوز ایجاد می شود و با تشکیل لخته بخشی از لخته جدا شده و منجر به امبولی در بخش دیگری از بدن می شود.

۱۰) هموتوراکس: هموتوراکس یعنی وجودخون در فضای توراکس . وقتی سوزن CV-line غشایی که توراکس و ریه ها را کم و زیاد کردن حجم پوزیشن می پوشاند پاره می کند، خون بداخل فضای پلورال سرازیر می شود.

۱۱) تامپوناد قلبی: با تجمع مایع در فضای پریکاردیکال ایجاد می شود . که منجر به کاهش پر شدن بطنی و برون ده قلب می شود . در طول CV-line گذاری رخ می دهد و احتمالاً نتیجه سوراخ شدن اتفاقی کیسه میوکارد (پریکاردیوم) ومیوکاردیوم در طول CV-line گذاری می باشد . تامپوناد، یک اورژانس پزشکی بوده و در صورتی که درمان به تاًخیر افتد ممکنست منجر به مرگ بیمار شود . پریکارد لایه ای است که قلب را پوشانده و خود حاوی دو لایه است : لایه فیبروز خارجی که پریکارد جداری نام دارد و لایه فیبروز داخلی که پریکارد احشایی نامیده می شود. فضای پریکاردیال بطور نرمال حاوی ۵۰ – ۲۰ میلی لیتر مایع می باشد .

۱۲) آریتمی قلبی: آریتمی قلبی که دیس ریتمی نامیده میشود، شامل دسته وسیعی از ضربانهای غیر طبیعی قلب است . در آریتمی ممکن است ضربان قلب سریعتر ، کندتر و یا نامنظم باشد . آریتمی ها می توانند تهدید کننده زندگی بوده و اورژانسهای پزشکی را بوجود آورند و حتی مرگ ناگهانی و ایست قلبی رخ دهد. در صورتی که کاتتر CVP بد جاگذاری شود، آریتمی رخ می دهد که با به عقب کشیدن کاتتر به خارج از قلب ، این نوع آریتمی را برطرف می کند.

۱۳) هیدرو پنوموتوراکس: وجود هوا و مایع بین دو لایه پلور است. وقتی که پلور تصادفاً سوراخ شود کاتتر وارد این فضا شده وهیدروپنوموتوراکس ایجاد می شود که اتفاق نادری می باشد.

پوزیشن خرید و فروش | موقعیت خرید (long) و فروش (short) چیست ؟

پوزیشن خرید و فروش ، اگر با بازار های مالی آشنایی داشته باشید ، قطعا اسم موقعیت Long و موقعیت Short به گوشتان خورده است و سوالات متعددی در ذهنتان در این باره شکل گرفته است . این اصطلاحات اصلا موضوعات عجیب و غریبی نیستند و در ادامه توضیح خواهم داد .

موقعیت Long و موقعیت Short چیست ؟

در معاملات یک دارایی ، سرمایه گذار می تواند دو موقعیت Short و Long داشته باشد . یک سرمایه گذار قادر هست یک دارایی را بخرد که به آن موقعیت Long می گویند یا می تواند آن را بفروشد که به آن موقعیت Short می گویند ، پس تا اینجا فهمیدیم که موقعیت های Long و Short همان موقعیت های خرید و فروش است . در واقع این دو اصطلاح بیانگر این هستند که یک معامله گر معتقد است که ارز مربوطه افزایش قیمت خواهد داشت و یا دچار ریزش قیمت خواهد شد . معامله گران ارزهای دیجیتال معمولا از اصطلاحاتی استفاده می کنند که برای تازه واردان قابل درک نیست . البته این دو اصلاح کاملا قابل درک هستند و در معاملات فارکس هم دیده می شود . در موقعیت Long معامله گر معتقد است که قیمت از یک نقطه مشخص افزایش پیدا می کند . در این حالت ، معامله گر وارد پوزیشن لانگ می شود که در واقع به معنای خرید آن ارز یا دارایی است . در مقابل موقعیت short به این معنا است که معامله گر انتظار دارد که قیمت از یک محدوده خاص ریزش داشته باشد ، در این حالت وارد پوزیشن Short می شود که در واقع به این معنا است که آن ارز را می فروشد . در بازار اسپات که خرید و فروش معمول است . گرفتن موقعیت Long و یا Short در بازار مشتقات و معاملات آتی امکان پذیر است . در این بازار ها شما می توانید موقعیت های Long و Short داشته باشید ، بدون اینکه در واقعیت آن دارایی را خریده باشید . در اکثر صرافی های ارزهای دیجیتال می توانید چنین معاملاتی را انجام دهید ، حتی می توانید برای باز کردن چنین موقعیت هایی ، از اهرم استفاده کنید و سود خوبی کسب کنید . در بازار صعودی ، موقعیت های Long بیشتر از موقعیت های Short است ، زیرا معامله گران بیشتری هستند که تمایل دارند از این افزایش قیمت سود ببرند ، در مقابل در بازار نزولی تعداد موقعیت های short بیشتر است ، چرا که تعداد زیادی از معامله گران می خواهند از این کاهش قیمت ، کسب سود کنند . البته این فقط یک مشاهده است و به صورت قانونی نیست که باید همیشه پیروی شود . معامله گران و سرمایه گذاران حرفه ای ، معمولا وقتی قیمت در سطح مقاومتی قرار دارد آن را می فروشند و یا پوزیشن Short باز می کنند و هنگامی که قیمت در محدوده حمایتی قرار دارد آن را می خرند و یا پوزیشن Long می گیرند .

چه زمانی باید موقعیت لانگ ( Long Position ) باز شود ؟

معامله گران زمانی باید موقعیت Long بگیرند که انتظار دارند قیمت رمزارز مورد نظرشان ، افزایش می یابد . اگر احساس کردید که قیمت رمزارزی قرار است زیاد شود ، می توانید اقدام به خرید آن دارایی کنید ، برای این کار ، هم می توانید از طریق بازار اسپات اقدام کنید و یا می توانید یک موقعیت Long در بازار قرار دادهای آتی و یا سایر بازار های مشتقه باز کنید . بدیهی است که تصمیم شما باید بر اساس تحلیل تکنیکال و یا فاندامنتال باشد . به عنوان مثال اگر متوجه شدید که یک پروژه بلاک چین با یک شریک معتبر قرار داد بسته است و اعتبار آن تضمین شده است ، یا یک رویداد خیلی مهم در پیش دارد ، ممکن است تصمیم بگیرید که طولانی مدت روی آن ارز باقی بمانید . به طور کلی شما باید در شبکه های اجتماعی بسیار فعال باشید و به طور منظم اخبار را دنبال کنید تا بازار را دقیق درک کنید . در کنار آن می توانید نمودار قیمت ارزها را دنبال و بررسی کنید و به تحلیل تکنیکال آن بپردازید برای مثال از اندیکاتور ها استفاده کرده و یا از خطوط حمایت و مقاومت بهره ببرید . مهم نیست که با کدام روش تحلیل می کنید ، مهم این است که اگر می خواهید موقعیت Long باز کنید ، به رشد قیمت اطمینان داشته باشید در غیر این صورت متحمل ضررهای زیادی می شوید . برخلاف خرید جفت ارز های خارجی که هیچ هدف طولانی مدتی ندارد ، ارزهای رمز نگاری کم و زیاد کردن حجم پوزیشن شده مثل سهام شرکت ها عمل می کنند به این معنا که معمولا با ارزهای فیات مثل دلار آمریکا معامله می شوند و آن ها همیشه در تلاش هستند که رشد قیمت داشته باشند . به همین خاطر است که شما ، سرمایه گذاران زیادی را مشاهده می کنید که به استراتژی ” خرید و نگه داری ” خصوصا در رابطه با ارز دیجیتال بیت کوین ، پایبند هستند .

چه زمانی باید موقعیت شورت ( Short Position ) باز شود ؟

معامله گران وقتی انتظار دارند که قمیت پایین بیاید ، باید موقعیت Short باز کنند . همان طور که در بالا توضیح داده شد ، شما باید با تجزیه و تحلیل جامع بازار ، تصمیم بگیرید . به عنوان مثال معامله گران زمانی موقعیت های Short باز می کنند که بازار به وضعیت اشباع خرید رسیده باشد . یعنی دارایی مورد نظر ، مدت زمان زیادی افزایش قیمت داشته و حالا زمان آن رسیده که اصلاح قیمت داشته باشد . معمولا سرمایه گذاران زمانی اقدام به باز کرن چنین معامله ای می کنند که رمز ارز مدنظر ، در شکستن سطوح مقاومت ناتوان بوده و احتمال ریزش قیمتی را تجربه خواهد کرد . از آنجا که بازار ارزهای دیجیتال به شدت نوپا است و هنوز در مرحله ظهور است ، بیت کوین و آلت کوین ها اغلب می توانند نوسانات شدیدی را تجربه کنند بدون اینکه حتی علت خاصی داشته باشد . همین موضوع باعث شده که روند تجزیه و تحلیل کمی مشکل شود ، با این حال همیشه قبل از بازکردن موقعیت های Long و Short باید عوامل موثر بر بازار را بررسی کنید .

کجا می توانید موقعیت Long و Short باز کنید ؟

شما می توانید در اکثر صرافی ها و یا بستر معاملات ارزهای رمزنگاری شده ، موقعیت Long یا Short باز کنید . معامله گران معمولا سیستم عامل های قابل اعتمادی مثل Binance و Coinbase را انتخاب می کنند . صرافی Coinbase بزرگترین بستر مبادلات ارزهای دیجیتال در ایالات متحده است ، در حالی که Binance یکی از سریع ترین بسترها برای معاملات رمزارزها در جهان است . این صرافی ، طیف گسترده ای از خدمات را در بر می گیرد . شایان ذکر است که Coinbase و Binance و کم و زیاد کردن حجم پوزیشن انجام مبادله در آن ها ممکن است برای تازه واردان ابتدا پیچیده به نظر برسد . اگر در معامله کردن تازه وارد هستیید می توانید از Changelly PRO استفاده کنید چرا که ساده تر است ، البته فقط برای مبتدیان نیست و معامله گران با تجربه نیز می توانند موقعیت های Long و Short خود را در این بستر ، باز کنند .

معامله با مارجین ،چگونه می تواند موقعیت های Long و Short را تقویت کند ؟

معامله با مارجین می تواند ، نتایج موقعیت های Long و Short را به لطف اهرم تقویت بخشد . باز کردن چنین موقعیت هایی می تواند سود آور باشد به ویژه هنگامی که بازار پر از نوسان است . هنوز معامله گران حرفه ای معامله با اهرم را ترجیح می دهند چرا که می توانند سودهای خود را چندبرابر کنند . با این حال خطرات هم به همان میزان افزایش می یابد و باید اهرم بسیار با احتیاط استفاده شود . معاملات مارجین شامل معامله با اهرم است و می تواند برای باز کردن موقعیت های Long و Short بسیار مفید باشد . حساب های مارجین از وجوه ارائه شده اشخاص ثالث استفاده می کنند . بنابراین شما می توانید که با استفاده از چنین موقعیتی ، با مبالغ بیشتری سرمایه گذاری کرده و سود خود را چندبرابر کنید . معاملات مارجین روشی برای افزایش سود بالقوه است.

باز کردن موقعیت های Long و Short می تواند خطرناک باشد

باز کردن موقعیت Short می تواند خطرناک باشد چرا که احتمال دارد پس از اینکه سرمایه گذار اقدام به فروش ارز دیجیتال خود کرد ، به امید اینکه بعدا با قیمت پایین تری بخرد ، ناگهان قیمت افزایش پیدا کند . در آن لحظه ، بهتر بود که معامله گر ، بک پوزیشن Long باز می کرد ، مشابه این موضوع در باز کردن موقعیت Long نیز وجود دارد . پس اگر در چنین بازاری معامله می کنید اول از همه باید به شدت تحلیل گر ماهری باشد دوم اینکه باید ریسک پذیر باشید و خطر چنین معاملاتی را بپذیرید .

چگونه می توانیم تعداد معاملات Long و Short را در بازار رمزارزها مشاهده کنیم

هر صرافی داده های مخصوص به خود را دارد که با مراجعه به سایت آن ها می توانید ، اطلاعات کامل و جامعی در رابطه با چنین پوزیشن هایی به دست آورید . در صرافی بایننس می توانید به این لینک ( https://www.binance.com/en/futures/funding-history/4) بروید و اطلاعاتی در رابطه با موقعیت های Long و Short و حساب های آن ها در تایم فریم دلخواه خود به دست آورید .

تصویر بالا نشان می دهد ، تعداد موقعیت های Long تریدر های بزرگ در بازار قراردادهای آتی بایننس ، در 12 ساعت گذشته کمی کاهش داشته است .مشابه این اطلاعات را می توانید در هر بستری که معامله می کنید به دست آورید .

کلام آخرپوزیشن خرید و فروش

باز کردن موقعیت های Long و Short قطعا نیازمند دانش بالا و قدرت ریسک پذیری است . در بازار ارزهای دیجیتال ، سود خیلی خوبی می توان از این طریق کسب کرد البته این را هم در نظر بگیرید که اگر دانش و مهارت نداشته باشید ، می تواند بسیار ضرر ده باشد و کل سرمایه تان را از دست بدهید .

ممنون از اینکه تا پایان ” پوزیشن خرید و فروش ” همراه ما بودید.

درمان افزایش فشارداخل مغز (فشار درون جمجمه ای ICP) خوش خیم و بدخیم

درمان فتق دیسک کمر به ندرت به جراحی نیاز پیدا می‌کند و تقریباً دو درصد بیماران دچار فتق دیسک کمر مجبور به انجام جراحی می‌شوند.

آسیب‌دیدگی مغز یا ابتلا به بیماری‌های دیگر موجب بالا رفتن فشار داخل جمجمه می‌شود. افزایش فشار داخل جمجمه (ICP) عارضه‌ی خطرناکی است که سردرد را به دنبال دارد. به علاوه این فشار آسیب بیشتری به مغز یا نخاع می‌زند. این نوع سردرد یک مورد اورژانسی است و به درمان فوری نیاز دارد. بنابراین هرچه بیمار سریع‌تر تحت درمان قرار بگیرد، احتمال بهبود یافتنش بیشتر می‌شود.

چرا باید ICP را جدی بگیریم؟

افزایش فشار داخل مغزبه دلایل متفاوتی مانند عوامل محیطی، بیماری، عوامل عصبی و احساسی می تواند اتفاق بیفتد. افزایش فشار درون جمجمه‌ای یک وضعیت خطرناک است و نیازمند تشخیص و درمان فوری است. تشخیص و درمان دیر هنگام آن می‌تواند عوارض جدی مانند کما و مرگ در پیش داشته باشد. پزشک بعد از تشخیص علت برای کاهش فشار مغز از داروهای کاهش تورم مغز، کاهش فشار خون و کاهش مایع نخاعی مغزی استفاده می‌کند. در صورت عدم پاسخ به دارو خارج کردن مایع نخاعی مغز و کاشت شانت انتخاب‌های بعدی هستند. اگر فشار مغز در اثر وجود تومور باشد نیاز به جراحی برداشتن تومور است.

ارتباط با ما

برای اطلاع بیشتر از بیماری افزایش فشار درون جمجمه‌ای و راه‌های درمان آن می‌توانید با دکتر مرادی از طریق شماره‌های 02126350185 - 09912552234 تماس حاصل فرمایید.

ICP یا افزایش فشار داخل جمجمه چیست؟

حجم کلی مربوط به سه بخش تشکیل دهنده‌ جمجمه، فشار داخل جمجمه را اعمال می‌کند. حجم مربوط به بافت مغز، خون و مایع مغزی نخاعی در حالت تعادل دینامیک قرار دارند. چنانچه حجم هر یک از این اجزاء افزایش یابد، باید حجم دو جزء دیگر کاهش یابد، در غیر این صورت فشار داخل جمجمه افزایش می‌یابد.

علل افزایش فشار داخل مغز

ICP به دلایل گوناگون در واکنش به بیماری، عوامل محیطی، عاطفی و عملکردهای عادی بدن بالا می‌رود. این عامل‌ها ماهیت آسیب‌شناختی یا غیرآسیب‌شناختی دارد.

علل غیرآسیب‌شناختی

• سرفه
• عطسه
• بلند کردن اشیاء
• خم شدن
• والسالوا (زور زدن)
• استرس
• تغییر فشار خون
• واکنش‌های عاطفی
• وضعیت قرارگیری بدن

علل آسیب‌شناختی

• پارگی آنوریسم و خونریزی ساب آراکنوئید
• تومور مغزی
• انسفالیت، ورم و تحریک یا التهاب مغز
• آسیب دیدن سر
• هیدروسفالی، افزایش مایع دور مغز
• خونریزی داخل بطنی مغز، خونریزی داخل بطن‌ها یا ناحیه‌های مملو از مایع داخل مغز
• مننژیت، عفونت غشاهای پوشش دهنده مغز و نخاع
• هماتوم ساب دورال، خونریزی بین پوشش و سطح مغز
• هماتوم اپیدورال، خونریزی بین داخل جمجمه و پوشش خارجی مغز
• تشنج و حمله ناگهانی
• سکته مغزی

نشانه‌های افزیش ICP

علائم افزایش فشار مغز به علت بالا رفتن فشار مغز بستگی دارد و تابعی از محل قرارگیری تومور، انسداد، آسیب‌دیدگی یا ورم مغزی است. علائم در ابتدا خفیف است و به موازات بالا رفتن فشار تشدید می‌شود. سردرد شایع‌ترین علامت افزایش فشار داخل جمجمه‌ است. سردرد غالباً صبح‌ها یا پس از فعالیت بدنی سنگین شدیدتر است. چنانچه با سردرد و علائم زیر مواجه شدید، در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید:

• حالت تهوع
• استفراغ
• سرگیجه
• تغییرات رفتاری
• ضعف حافظه
• بی‌قراری
• مشکلات سیستم عصبی شامل ضعف، بی‌حسی، مشکلات بینایی، مشکلات هماهنگی، کاهش قدرت عضلانی، کاهش توانایی حرکتی (فلج) یا اختلالات گفتاری
• کاهش هوشیاری شامل خواب آلودگی، کمبود انرژی، گیجی یا کما

با بالاتر رفتن فشار داخل جمجمه نشانه‌های متعددی نیز بروز می‌یابد. موارد زیر نشانه‌های افزایش ICP است که اصطلاحاً علائم سه‌گانه کوشینگ گفته می‌شود:

• فشار خون بالا همراه با افزایش تفاوت بین فشار خون سیستولی (ماکزیمم) و دیستولی (مینیمم)
• ضربان قلب آهسته
• تنفس غیرعادی

عوارض

افزایش فشار درون جمجمه‌ای عوارضی جدی را به دنبال دارد که شایع‌ترین آنها به شرح زیر است:

تشخیص ICP

پزشکان مراحل زیر را برای تشخیص بالا رفتن فشار داخل جمجمه انجام می‌دهند:

• بررسی پرونده پزشکی و معاینه بالینی شامل معاینه عصبی به منظور ارزیابی حواس، تعادل و وضعیت ذهنی
• نمونه‌گیری از نخاع (پونکسیون کمری) به منظور اندازه‌گیری فشار مایع مغزی نخاعی
• سی تی اسکن استاندارد طلایی آزمایش‌های تصویربرداری است که مجموعه تصاویری را از مقطع‌های عرضی به دست می‌دهد.
• رادیوگرافی سر و مغز
• ام آر آی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) پس از ارزیابی اولیه انجام می‌شود. در این روش از میدان‌های مغناطیسی برای تشخیص تغییرات جزئی ایجاد شده در محتوای بافت مغز استفاده می‌شود. MRI جزئیات بیشتری را نسبت به رادیوگرافی و سی تی اسکن نشان می‌دهد.

روش‌های درمان افزایش فشار داخل جمجمه

افزایش فشار داخل جمججمه یک مورد اورژانسی است که از روش‌های زیر برای درمان آن استفاده می‌شود:

موقعیت‌دهی

سر بیمار باید اندکی بالا قرار بگیرد و گردنش صاف نگه داشته شود. خون و مایع مغزی نخاعی در این موقعیت از مغز خارج می‌شود و به این ترتیب فشار درون جمجمه‌ای کمتر می‌شود.

پرهیز از مایعات

محدودیت مصرف مایعات یکی از بخش‌های اصلی درمان افزایش ICP است. مغز مانند یک اسفنج عمل می‌کند و پس از جذب مایع اضافی ورم می‌کند. بنابراین کاهش مصرف مایعات به مدیریت ورم و افزایش فشار مغز کمک می‌کند.

درمان دارویی

داروهای مختلفی که برای درمان افزایش فشار درون جمجمه‌ای و ورم مغزی به کار برده می‌شود، به شرح زیر است:

• داروهای مدر: این داروها مقدار آب موجود در بدن را کاهش می‌دهد. در نتیجه مایع کمتری در اختیار مغز قرار می‌گیرد و ورم کمتر می‌شود.
• داروهای ضدتشنج: این دسته از داروها برای پیشگیری یا متوقف کردن تشنج مصرف می‌شود. تشنج معمولاً پی‌آمد فعالیت الکتریکی اضافی مغز است. تشنج انواع مختلفی دارد که شایع‌ترین نوع آن با حرکت پا و حرکتهای تند و سریع دستها پس از بیهوش شدن بیمار همراه است.
• باربیتورات‌ها: چنانچه فشار داخل جمجمه بسیار بالا و کنترل آن بسیار دشوار باشد، باربیتورات تجویز می‌شود. این دارو بیمار را به خواب عمیقی فرومی‌برد که اصطلاحاً کمای باربیتورات گفته می‌شود. این خواب از آسیب بیشتر ناشی از ورم جلوگیری می‌کند.

اسموتراپی

زمانی که مغز ورم می‌کند، مایع اضافی در آن جمع می‌شود. اسموتراپی تکنیکی است که با هدف بیرون کشیدن آب از مغز با استفاده از عامل‌های اسمزی مانند مانیتول یا محلول آب نمک غلیظ انجام می‌شود. اسموتراپی گردش خون را نیز بهبود می‌دهد و به کاهش ورم و پایین آمدن فشار داخل جمجمه کمک می‌کند.

تهویه شدید ریه

بعضی پزشکان تهویه شدید ریه (hyperventilation ) تحت کنترلی را برای پایین آوردن فشار داخل جمجمه انجام می‌دهند. تهویه شدید ریه باعث می‌شود که عمل بازدم بیشتر از دم انجام شود و به این ترتیب میزان دی اکسید کربن در جریان خون کاهش یابد. جریان خون مناسب مغز به دی اکسید کربن بستگی دارد. کنترل کردن این فرایند جریان خون را در مغز کمتر می‌کند و در نتیجه ICP نیز کاهش می‌یابد.

هیپوترمی

هیپوترمی نیز یکی از روش‌های درمان فشار سر است. پایین آمدن دمای بدن متابولیسم را در مغز کاهش می‌دهد که کم شدن ورم و فشار درون جمجمه‌ای را در پی دارد.

جایگذاری شنت بطنی ـ صفاقی

کاشت شانت نسبت به دیگر روش‌های درمان تهاجم بیشتری دارد و به منظور تخلیه کردن مایع از مغز انجام می‌شود.

روش

عمل کارگذاری شنت بطنی صفاقی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. بیمار حین جراحی بیهوش است و هیچ دردی حس نمی‌کند. کل عمل تقریباً 90 دقیقه زمان می‌برد. پرستار ناحیه پشت گوش، یعنی محل ورود کاتتر را می‌تراشد تا بیمار برای شنت‌گذاری آماده شود. کاتتر یا سوند لوله باریک و منعطفی است که برای تخلیه مایع اضافی به کار برده می‌شود. جراح برش بسیار کوچکی را زیر گوش ایجاد می‌کند و سوراخ کوچکی را در جمجمه به وجود می‌آورد، سپس یک کاتتر را از راه این حفره وارد مغز می‌کند. کاتتر دیگر پشت گوش قرار می‌گیرد و زیرجلدی است، یعنی این که زیر پوست باقی می‌ماند. این لوله از قفسه سینه می‌گذرد و وارد شکم می‌شود تا به این ترتیب مایع مغزی ـ نخاعی اضافی از مغز خارج و وارد حفره شکم شود تا در آنجا بدن آن را جذب کند. جراح پمپ کوچکی را به هر دو کاتتر وصل می‌کند و آن را زیر پوست پشت گوش قرار می‌دهد. زمانی که فشار داخل جمجمه بالا می‌رود، پمپ به طور خودکار فعال می‌شود و مایع اضافی را تخلیه می‌کند. حتی می‌توان به پمپ یا دریچه برنامه دارد تا در صورتی که حجم مایع از مقدار معینی بیشتر شود، فعال شود.

دوران نقاهت

دوران نقاهت جایگذاری شنت بطنی صفاقی سه تا چهار روز است. اکثر بیماران بیمارستان را ظرف هفت روز بعد از عمل ترک می‌کنند. کارکنان بیمارستان در دوران بستری بودن بیمار فشار خون و ضربان قلب وی را تحت نظر می‌گیرند و پزشک معالج نیز آنتی بیوتیک برای پیشگیری از عفونت تجویز می‌کند. پزشک قبل از ترخیص بیمار از عملکرد مناسب شنت مطمئن می‌شود.

خطرها و عوارض احتمالی کارگذاری شنت

شنت‌گذاری عملی کاملاً ایمن است، بااین حال احتمال بروز عوارض در طول عمل و بعد از آن وجود دارد. عفونت و خونریزی شدید جزء خطرهایی است که در تمام عمل‌های جراحی احتمال بروز آنها وجود دارد. همچنین ممکن است بیمار واکنش شدیدی را به بیهوشی نشان دهد و برای مثال دچار مشکلات تنفسی، تغییر ضربان قلب یا تغییر فشار خون بشود. خطرهای خاص شنت‌گذاری عوارضی جدی است که اگر درمان نشود، جان بیمار را به خطر می‌اندازد. این عوارض عبارت است از:

• عفونت شانت یا مغز
• لخته شدن خون
• خونریزی داخل مغز
• آسیب دیدن بافت مغز
• ورم کردن مغز

جراحی

چنانچه ورم مغزی شدیدتر باشد، عمل جراحی برای کاهش فشار درون جمجمه‌ای ضرورت می‌یابد. جراح بخشی از جمجمه یا منشأ ورم، برای مثال تومور را برمی‌دارد. هدف از جراحی این است که بیشترین مقدار ممکن از سلول‌های سرطانی، بدون آسیب زدن به بخش‌های سالم مغز برداشته شود. بعضی تومورها در محلی قرار دارند، که می‌توان آنها را به سادگی جراحی کرد، اما بعضی تومورها در ناحیه‌هایی قرار می‌گیرند که نمی‌توان تمام تومور را برداشت. درهر حال برداشتن حتی بخشی از تومور سرطانی مغز نیز مفید است.

پیشگیری

هرچند راهی برای پیشگیری از افزایش فشار درون جمجمه‌ای وجود ندارد، از بعضی علل افزایش ICP، مانند آسیب دیدن سر می‌توان جلوگیری کرد. استفاده از کلاه ایمنی هنگام شرکت در ورزش‌های تماسی یا دوچرخه سواری، بستن کمربند ایمنی، دور کردن صندلی خودرو از داشبورد و استفاده از صندلی ایمنی کودک از آسیب دیدن سر و عوارض مرگبار آن جلوگیری می‌کند. جمع کردن ریخت و پاش‌های روی کف اتاق‌ها و خشک نگه داشتن کف از زمین خوردن در خانه جلوگیری می‌کند که یکی از علل شایع آسیب دیدن سر در سالمندان است.

سوالات متداول

چه عاملی فشار داخل جمجمه را کاهش می‌دهد؟

فشار پرفیوژن داخل جمجمه (CPP) در اثر افزایش ICP، کاهش فشار خون یا ترکیبی از این دو عامل کاهش می‌یابد. مغز از طریق انجام دادن فرایند تنظیمی نرمالی موسوم به تنظیم خودکار فشار، می‌تواند جریان خون مغزی (CBF) نرمال را با CPP در بازه 150 ـ 50 میلی متر جیوه حفظ کند.

فشار درون جمجمه‌ای نرمال چیست؟

ICP نرمال 15 ـ 5 میلی متر جیوه است. فشار معینی وجود ندارد، که با عبور از آن درمان برای کاهش فشار داخل جمجمه انجام شود، البته چنانچه فشار درون جمجمه‌ای از 20mmHg بیشتر شود، درمان معمولاً شروع می‌شود. درهر حال مهم‌تر این است که فشار پرفیوژن مغز در حد مناسبی نگه داشته شود.

مایع مغزی نخاعی چیست؟

مایع مغزی نخاعی یا CSF مایعی شفاف و بدون رنگ است که سلول‌های بطن‌های مغزی (فضاهای قرارگیری مایع) آن را از خود عبور می‌دهند. بدن 500 میلی لیتر در روز از این مایع تولید می‌کند، اما چون بازجذب آن آهسته‌تر است، فقط 150 ـ 100 میلی لیتر مایع مغزی نخاعی در هر زمان مفروض در مغز و ستون فقرات در حال گردش است. CSF از بطن‌ها وارد فضای ساب آراکنوئید، یعنی فضای بین غشاهای مغزی می‌شود و سپس دور مغز و ستون فقرات به جریان درمی‌آید و در آنجا توسط منافذ موجود در غشاء، به نام دانه‌ها یا گرانولیشن آراکنوئید بازجذب می‌شود.

تکنیک ریسک فری کردن معامله

تکنیک ریسک فری (Risk-Free) یکی از تکنیک‌های جالب در بحث مدیریت ریسک در بازارهای مالی است که میتواند در دوره‌های رکود بازار بورس بسیار کاربردی باشد. البته این تکنیک مختص به دوره رکود و روندهای نزولی بورس نیست بلکه در این دوره‌ها است که مفید بودن آن بیشتر دیده می‌شود. در این مقاله به مفهوم ریسک فری کردن یک معامله خواهیم پرداخت. حتما تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

ریسک فری کردن معامله به چه معنی است؟

در بسیاری مواقع پیش میآید که سهمی را خریداری می‌کنیم و قیمت سهم بالا می‌رود اما به حد سود ما نمی‌رسد و دوباره کاهش پیدا میکند تا به حد ضرر ما برسد و ما مجبور میشویم عملا معامله ای را که در سود بودیم را با ضرر ببنیدم.

این موضوع می‌تواند بسیار تلخ باشد و بار روانی زیادی را به معامله گر وارد کند، برای اینکه از این اتفاق جلوگیری کنیم میتوان از تکنیک فری ریسک کردن معامله استفاده کرد. فری ریسک کردن معامله کاری است که ما انجام می‌دهیم تا در صورتی که حد ضرر ما فعال شد بدون ضرر از معامله خارج شویم.

استفاده از تکنیک ریسک فری می‌تواند ریسک معاملات را کاهش دهد و یکی از ترفندهای مهم در مدیریت ریسک و مدیریت معامله هست، شاید مفید بودن این ترفند در روزهای منفی بورس بیشتر خودش را نشان دهد.

متدهای مختلف کم و زیاد کردن حجم پوزیشن تکنیک ریسک فری

یکی از روش‌های فری ریسک کردن معامله سیو بخشی از سود است به طوری که وقتی قیمت به حد ضرر میرسد، با بستن معامله در واقع ما نه سود کرده‌ایم نه ضرر. روش کار به این صورت است که وقتی به اندازه حد ضرر معامله، ما به سود می‍‌‌‌رسیم (به اضافه 1.5 درصد کارمزد در بورس ایران)، نصف سهم را بفروشیم و بخشی از سودی که بدست آورده‌ایم را سیو کنیم. در این حالت نصف باقیمانده‌ی سهم را صبر می‌کنیم تا به حد سود برسیم. در این صورت اگر قیمت به حد ضرر ما برسد ما بدون سود و زیان از معامله خارج خواهیم شد🔶

این روش به نوعی یک نوع استراتژی فروش پله‌ای است و نگارنده این مقاله این روش را برای فری ریسک کردن معامله پیشنهاد میکند.

روش دیگر ریسک فری کردن معامله استراتژی تریلینگ استاپ است.

آموزش گام به گام تحلیل بنیادی برای انتخاب سهم مناسب

برای دانلود کتاب آموزش گام به گام تحلیل بنیادی روی لینک زیر کلیک کنید.

آیا میخواهید در بورس به موفقیت برسید؟ آیا نمیدانید چگونه یک سهم را از منظر بنیادی تحلیل کنید؟ نبود منبع آموزشی مناسب در زمینه تحلیل بنیادی انگیزه ای شد تا در یک کتاب آموزشی به زبانی کاملا ساده و کاربردی، به کمک تصاویر گویا و آموزش گام به گام، روش انتخاب یک سهم را بر اساس نکات بنیادی آموزش داده ایم. قطعا این روش آموزشی را در هیچ کجا پیدا نخواهید کرد! این کتاب الکترونیکی را به تمام کسانی که می خواهند در بازار بورس به موفقیت مستمر برسند توصیه میکنیم .

حد ضرر متحرک (تریلینگ استاپ)

فرض کنید سهمی را خریداری کرده‌اید و حدضرر خود را مشخص کرده‌اید. گاهی میتوان بر اساس شرایط نمودار و با توجه به گام‌های حرکتی قیمت، حد ضرر نیز به همان اندازه و در مسیر پیشروی سود، جا ‌به ‌جا شود. این امر تا زمان رسیدن قیمت به حد سود یا حد ضرر (نقاط خروج از معامله) ادامه دارد و عملیات تعقیب سود توسط تغییرات پله‌ای و مکرر حد زیان، انجام می‌شود. برای مثال فرض کنید سهمی را 100 تومان خریده‌ایم و حد ضرر را 98 تومان انتخاب کرده‌ایم و حد سود را 108 تومان در نظر گرفته‌ایم. حال سهم به اندازه‌ی حد ضرر ما به سود رسیده است و به قیمت 102 رسیده است. در این حالت ما می‌توانیم حد ضرر را 100 تومان در نظر بگیریم و به این صورت معامله ما ریسک فری شده است. حال فرض کنید قیمت بازهم بالاتر میرود تا به 104 تومان برسد. حال می‌توان حد ضرر را 102 در نظر بگیریم و این روند را زمانی که قیمت به حد ضرر یا به حد سود برسد ادامه می‌دهیم.

فرآیند مذکور، حد ضرر متحرک یا تریلینگ استاپ نامیده می‌شود که یکی از تکینک‌های فری ریسک کردن معامله به شمار می‌رود.

معایب فری ریسک کردن معامله به روش تریلینگ استاپ

تکنیک ریسک فری کردن معامله یا همان تبدیل معامله به یک معامله بدون ریسک به روش تریلینگ استاپ (جابجایی حدضرر به نقطه ورود به معامله) برای معامله گران ریسک گریز یا موقعیت‌های معاملاتی که حد سودهای بالا دارند، می‌تواند بسیار کاربردی باشد.

اما باید توجه داشته باشید که استفاده از این روش یک عیب بزرگ دارد. گاهی حرکات اصلاحی موقتی بازار میتواند باعث برخورد قیمت به حد ضرر ما شود و باید از معامله خارج شویم. سپس با اتمام فاز اصلاحی، بازار دوباره به روند اصلی خود بازگشته و با رسیدن به نقاط بالایی چارت و حد سود تعیین شده، موجب افسوس معامله گران می‌شود.

در واقع حد ضرر ابتدایی ما بر اساس تحلیل و چارت بوده ولی حدضرر بعدی ما وابسطه به نقطه ورود ما است. از آنجا که بازار با نقطه ورود ما کاری ندارد این روش به اعتقاد نگارنده این مقاله روش مناسبی برای فری ریسک کردن معامله نیست و روش فروش نصفی از سهم در زمانی که کم و زیاد کردن حجم پوزیشن به اندازه حد ضرر در سود هستیم (یا فروش پله‌ای) منطقی‌تر و کارآمدتر است چراکه در این صورت حد ضرر ما همچنان حدضرر ابتدایی باقی می‌ماند.

تکنیک ریسک فری کردن معامله

تکنیک ریسک فری (Risk-Free) یکی از تکنیک‌های جالب در بحث مدیریت ریسک در بازارهای مالی است که میتواند در دوره‌های رکود بازار بورس بسیار کاربردی باشد. البته این تکنیک مختص به دوره رکود و روندهای نزولی بورس نیست بلکه در این دوره‌ها است که مفید بودن آن بیشتر دیده می‌شود. در این مقاله به مفهوم ریسک فری کردن یک معامله خواهیم پرداخت. حتما تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

ریسک فری کردن معامله به چه معنی است؟

در بسیاری مواقع پیش میآید که سهمی را خریداری می‌کنیم و قیمت سهم بالا می‌رود اما به حد سود ما نمی‌رسد و دوباره کاهش پیدا میکند تا به حد ضرر ما برسد و ما مجبور میشویم عملا معامله ای را که در سود بودیم را با ضرر ببنیدم.

این موضوع می‌تواند بسیار تلخ باشد و بار روانی زیادی را به معامله گر وارد کند، برای اینکه از این اتفاق جلوگیری کنیم میتوان از تکنیک فری ریسک کردن معامله استفاده کرد. فری ریسک کردن معامله کاری است که ما انجام می‌دهیم تا در صورتی که حد ضرر ما فعال شد بدون ضرر از معامله خارج شویم.

استفاده از تکنیک ریسک فری می‌تواند ریسک معاملات را کاهش دهد و یکی از ترفندهای مهم در مدیریت ریسک و مدیریت معامله هست، شاید مفید بودن این ترفند در روزهای منفی بورس بیشتر خودش را نشان دهد.

متدهای مختلف تکنیک ریسک فری

یکی از روش‌های فری ریسک کردن معامله سیو بخشی از سود است به طوری که وقتی قیمت به حد ضرر میرسد، با بستن معامله در واقع ما نه سود کرده‌ایم نه ضرر. روش کار به این صورت است که وقتی به اندازه حد ضرر معامله، ما به سود می‍‌‌‌رسیم (به اضافه 1.5 درصد کارمزد در بورس ایران)، نصف سهم را بفروشیم و بخشی از سودی که بدست آورده‌ایم را سیو کنیم. در این حالت نصف باقیمانده‌ی سهم را صبر می‌کنیم تا به حد سود برسیم. در این صورت اگر قیمت به حد ضرر ما برسد ما بدون سود و زیان از معامله خارج خواهیم شد🔶

این روش به نوعی یک نوع استراتژی فروش پله‌ای است و نگارنده این مقاله این روش را برای فری ریسک کردن معامله پیشنهاد میکند.

روش دیگر ریسک فری کردن معامله استراتژی تریلینگ استاپ است.

آموزش گام به گام تحلیل بنیادی برای انتخاب سهم مناسب

برای دانلود کتاب آموزش گام به گام تحلیل بنیادی روی لینک زیر کلیک کنید.

آیا میخواهید در بورس به موفقیت برسید؟ آیا نمیدانید چگونه یک سهم را از منظر بنیادی تحلیل کنید؟ نبود منبع آموزشی مناسب در زمینه تحلیل بنیادی انگیزه ای شد تا در یک کتاب آموزشی به زبانی کاملا ساده و کاربردی، به کمک تصاویر گویا و آموزش گام به گام، روش انتخاب یک سهم را بر اساس نکات بنیادی آموزش داده ایم. قطعا این روش آموزشی را در هیچ کجا پیدا نخواهید کرد! این کتاب الکترونیکی را به تمام کسانی که می خواهند در بازار بورس به موفقیت مستمر برسند توصیه میکنیم .

حد ضرر متحرک (تریلینگ استاپ)

فرض کنید سهمی را خریداری کرده‌اید و حدضرر خود را مشخص کرده‌اید. گاهی میتوان بر اساس شرایط نمودار و با توجه به گام‌های حرکتی قیمت، حد ضرر نیز به همان اندازه و در مسیر پیشروی سود، جا ‌به ‌جا شود. این امر تا زمان رسیدن قیمت به حد سود یا حد ضرر (نقاط خروج از معامله) ادامه دارد و عملیات تعقیب سود توسط تغییرات پله‌ای و مکرر حد زیان، انجام می‌شود. برای مثال فرض کنید سهمی را 100 تومان خریده‌ایم و حد ضرر را 98 تومان انتخاب کرده‌ایم و حد سود را 108 تومان در نظر گرفته‌ایم. حال سهم به اندازه‌ی حد ضرر ما به سود رسیده است و به قیمت 102 رسیده است. در این حالت ما می‌توانیم حد ضرر را 100 تومان در نظر بگیریم و به این صورت معامله ما ریسک فری شده است. حال فرض کنید قیمت بازهم بالاتر میرود تا به 104 تومان برسد. حال می‌توان حد ضرر را 102 در نظر بگیریم و این روند را زمانی که قیمت به حد ضرر یا به حد سود برسد ادامه می‌دهیم.

فرآیند مذکور، حد ضرر متحرک یا تریلینگ کم و زیاد کردن حجم پوزیشن استاپ نامیده می‌شود که یکی از تکینک‌های فری ریسک کردن معامله به شمار می‌رود.

معایب فری ریسک کردن معامله به روش تریلینگ استاپ

تکنیک ریسک فری کردن معامله یا همان تبدیل معامله به یک معامله بدون ریسک به روش تریلینگ استاپ (جابجایی حدضرر به نقطه ورود به معامله) برای معامله گران ریسک گریز یا موقعیت‌های معاملاتی که حد سودهای بالا دارند، می‌تواند بسیار کاربردی باشد.

اما باید توجه داشته باشید که استفاده از این روش یک عیب بزرگ دارد. گاهی حرکات اصلاحی موقتی بازار میتواند باعث برخورد قیمت به حد ضرر ما شود و باید از معامله خارج شویم. سپس با اتمام فاز اصلاحی، بازار دوباره به روند اصلی خود بازگشته و با رسیدن به نقاط بالایی چارت و حد سود تعیین شده، موجب افسوس معامله گران می‌شود.

در واقع حد ضرر ابتدایی ما بر اساس تحلیل و چارت بوده ولی حدضرر بعدی ما وابسطه به نقطه ورود ما است. از آنجا که بازار با نقطه ورود ما کاری ندارد این روش به اعتقاد نگارنده این مقاله روش مناسبی برای فری ریسک کردن معامله نیست و روش فروش نصفی از سهم در زمانی که به اندازه حد ضرر در سود هستیم (یا فروش پله‌ای) منطقی‌تر و کارآمدتر است چراکه در این صورت حد ضرر ما همچنان حدضرر ابتدایی باقی می‌ماند.